Τα ελαττώματα μου και ο αριθμός 53

Κατ' αρχήν να ευχαριστήσω όλους όσους μου ευχήθηκαν σήμερα για τα γενέθλια μου καθώς και την Κοκκινοσκουφίτσα που μου ευχήθηκε και μέσα από μια ανάρτηση της. Και να πω για όσους δεν ξέρουν (που πλέον είναι λίγοι) ότι το 53 στο ψευδώνυμο μου δεν είναι ούτε ηλικία, ούτε έτος γεννήσεως, ούτε αγαπημένος αριθμός, ούτε βάρος, ούτε ύψος, ούτε νούμερο παπούτσι, ούτε νούμερο παντελόνι, ούτε οτιδήποτε εξωφρενικό στο οποίο πάει ο νους σας (μεγάλη η φαντασία του ανθρώπου, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκεφτεί), αλλά ημερομηνία γενεθλίων (5/3).
Και για όσους απορούν για το έτος γεννήσεως, είναι το 1982 κι έκλεισα τα 27.



Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο Κακός Λύκος, που μάλλον αποφάσισαν να κάνουν κόμμα εναντίον μου και ν' αλλάξουν τα δεδομένα του κλασσικού παραμυθιού, με κάλεσαν σ' ένα "παιχνίδι" (ναι παιχνίδι το λέμε τώρα) όπου πρέπει να πω 10 ελαττώματά μου, κουσούρια μου, παραξενιές μου, ιδιοτροπίες μου, κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Οπότε, ας μπούμε στο "ψητό"!


1. Έχω λόξα με τα βιβλία. Μεγάλη λόξα. Δεν θέλω να μου τα τσαλακώνουν, να μου τα διπλώνουν, να μου τα μουντζουρώνουν, να μου τα τσακίζουν, ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Βιβλία δικά μου πολυδιαβασμένα, είναι ακόμα σαν καινούρια.

2. Δεν θέλω να μου μιλάνε με άγχος, γιατί μου το μεταδίδουν και είναι κουραστικό. Είμαι χαλαρός άνθρωπος, όσο μπορώ τουλάχιστον, κι όταν έρθει κάποιος και μου πει κάτι τρομερό πανικόβλητος, πιο πολύ με ταράζει ο πανικός του, παρά το ίδιο το γεγονός.

3. Επειδή είμαι άνθρωπος της Υπομονής (με κεφαλαίο Ύψιλον παρακαλώ) μέχρι αηδίας, δυστυχώς αργώ στα ραντεβού μου, γιατί πάω με το πάσο μου. Λέω "δυστυχώς", γιατί αναγνωρίζω ότι για πολλούς αυτό είναι κάτι που τους ενοχλεί, έτσι προσπαθώ όσο γίνεται να κόψω αυτήν την συνήθεια.

4. Μπορεί να μη καπνίζω και να μη πίνω, αλλά μ' αρέσουν όλες οι "κακές" τροφές. Φαστ φουντ, γαριδάκια, σοκολάτες, και τα συναφή. Τα οποία τρώω σε υπερβολικές ποσότητες, και ύστερα παραπονιέμαι ότι πονάει το στομάχι μου. Ένας Θεός ξέρει πως παραμένω τόσα χρόνια σε ένα φυσιολογικό βάρος.

5. Ξεχνάω. Ξεχνάω συνέχεια, όχι λόγω αλτσχάιμερ, αλλά λόγω υπερβολικής αφηρημάδας. Όχι μόνο ξεχνάω, αλλά πολλές φορές δεν παίρνω καν χαμπάρι κάτι που γίνεται μπροστά στα μάτια μου. Δεν το συνειδητοποιώ καν.

6. Κάποιες φορές συμπεριφέρομαι ανώριμα. Χτυπάω στο δρόμο άσχετα κουδούνια κι εξαφανίζομαι, ή στην ώρα του μαθήματος πετάω χαρτάκια και στυλούς στους διπλανούς μου και γίνεται το σώσε.

7. Όταν βλέπω ποδόσφαιρο, παθιάζομαι τόσο που βάζω τις φωνές. Ευτυχώς αυτό το κάνω μόνο στο σπίτι μου, κι όχι όταν βρίσκομαι έξω. Τότε θα γινόμουν ρόμπα ξεκούμπωτη!

8. Όταν ακούω μουσική, κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι, δεν θέλω να με διακόπτουν. Εκείνη την ώρα ταξιδεύω κι ονειρεύομαι, κι ένα σκούντημα με προσγειώνει ανώμαλα στη γη.

9. Αν δεν έχω κάποια πρωινή υποχρέωση, κοιμάμαι πολλές ώρες. Αυτό γίνεται για δυο λόγους: ο ύπνος είναι πολύ γλυκός, και οι αλλαγές στα όνειρα έχουν πάντα ενδιαφέρον.

10. Θα δανειστώ ένα στίχο από ένα παλιό τραγούδι του Βασίλη Καρρά: "Το μεγαλύτερο, απ' τα ελαττώματά μου, είναι που εμπιστεύομαι εύκολα, κι ανοίγω την καρδιά μου"...



Υ.Γ. Όσους είχα υπόψιν να προσκαλέσω σ' αυτό το παιχνίδι, έπαιξαν ήδη, γι' αυτό προσκαλώ όποιον θέλει να συμμετάσχει!